Pałacowe wnętrza stanowią w Złodziejach serc Piotra Gralaka scenograficzny kontrast dla cybernetycznie sterylnego mieszkania, w którym rozgrywa się większa część akcji filmu.
Dwa z nich (westybul i bilblioteka) pojawiają się już w czołówce. Główna bohaterka, Dziewczyna (Kamila Wojciechowicz), wchodzi w towarzystwie swojego Narzeczonego (Krzysztof Pyziak) do westbulu, co pozwala przyjrzeć się przez chwilę drzwiom z przepięknie trawioną szybą. W tym samym czasie demoniczny Mężczyzna (Łukasz Gajdzis) zaglądając do wnętrza stojącego w bibliotece mutoskopu, obserwuje – niczym przez wizjer – wchodzącą do pałacu parę. Następnie powoli przechodzi do sali jadalnej i podchodząc do jednego z okien opuszcza żaluzję.
Nadal pozostajemy w jadalni, gdzie zgromadzeni goście w napięciu piją szampana.
Mężczyzna, przechodząc przez salę mauretańską, wchodzi do sali balowej, gdzie odbywa się seans jego nadprzyrodzonych mocy. Tymczasem Narzeczony rozgląda się po opustoszałej sali jadalnej. Obrazy z sali balowej i jadalnej nakładają się na siebie.
Złodzieje serc to jeden z nielicznych zrealizowanych w pałacu filmów, w którym „zagrały” podłogi – zrekonstruowana w sali mauretańskiej i oryginalna w sali balowej. Pojawiają się w końcowych scenach filmu, kiedy Narzeczony – podobnie jak wcześniej Mężczyzna – przechodzi z sali jadalnej do balowej.
Analiza zastosowanych rozwiązań scenograficznych, zwłaszcza symboliczna wymowa scen nakręconych w pałacu, wykracza poza ramy tego szkicu. Mogłaby jednak stać się tematem interesującego studium.
Reżyser tak mówi o swoim wyborze wnętrz Muzem Kinematografii: „Szukałem estetycznego punktu odniesienia do tej tradycji w kulturze, która powracając poprzez kolejne epoki i style, sięga do ducha paleolitycznego totemu, który stawał się bramą do rzeczywistości psychicznej. To świat splątania i harmonii zarazem, w którym wszystko – nieożywiona materia, flora, geometria, słońce czy widok gwiazd na bezchmurnym niebie – obdarzone są wewnętrznym życiem. To w tym świecie niemożliwe staje się osiągalne, a dzięki działaniu żywej tajemnicy bohaterowie filmu, mimo, że wszystko ich oddziela, mogą się porozumieć i stanąć w obliczu miłości”.
Reżyseria i scenariusz: Piotr Gralak
Zdjęcia: Alexandre Jacquac
Scenografia: Agnieszka Gralak
Dekoracja wnętrz: Agnieszka Gralak
Producent: Piotr Gralak, Polska, 2010
barwny, 72’
Pałacowe wnętrza:
westybul
biblioteka
sala jadalna
sala balowa
sala mauretańska
