Wnętrza pałacu Scheiblera odnajdujemy w Berlinie przełomu XIX i XX w.
w dwóch różnych mieszkaniach.
Jedno z nich należy do Dory von Eschenbach (Hanna Bedryńska). Jadalnię, w której podejmuje śniadaniem swego bratanka – głównego bohatera, hrabiego Wentzla Croy-Dulmen (Jacek Chmielnik), zaaranżowano w sali balowej. Stół, przy którym siedzą obydwoje, ustawiono w rogu na tle kominka i drzwi prowadzących do gabinetu.
Buduar to sypialnia w domu Wentzla. Odbywają się tam lekcje polskiego, których udziela hrabiemu urodziwa żona jego plenipotenta (Monika
Marciniak). Podążając za jej wzrokiem możemy obserwować rokokowe malowidło na suficie.
Więcej elementów wystroju wnętrza tego pokoju (m.in. rokokowy piec
i fragmenty boazerii) widzimy w innych scenach, kiedy Wentzel udaje pogrążonego w letargu, by uniknąć spotkania ze swą ponętną nauczycielką, a w chwilę później chowa się w szafie przed poszukującą go kochanką, baronową Aurorą von Carolath (Anna Wesołowska). Drzwi z lustrem w bogato zdobionej ramie, za którymi znika bohater, w rzeczywistości prowadzą do byłej ubieralni.
Wychodząca baronowa zatrzymuje się dłuższą chwilę w drzwiach do sąsiadującej z buduarem biblioteki. Fragment tego pomieszczenia widzimy także przez moment, gdy służący Wentzla – Franz (Henryk Bista) wbiega do sypialni z depeszą.
Scenariusz: Kazimierz Rodowicz
Reżyseria: Zbigniew Kuźmiński
Zdjęcia: Tomasz Tarasin
Scenografia: Jarosław Świtoniak
Dekoracja wnętrz: Ewa Tarnowska
Produkcja: Zespół Filmowy Profil, Polska, 1987
barwny, 112’
Pałacowe wnętrza:
sala balowa
buduar
biblioteka
